annotation การจัดการ “ความจริง” ในสงครามเวียดนาม

พวงทอง รุ่งสวัสดิทรัพย์ ภวัครพันธุ์ (2549), สงครามเวียดนาม : สงครามกับความจริงของ “รัฐไทย”, กรุงเทพฯ : คบไฟ.

[ดู summary ของบทความนี้]

บทบาทของไทยในสงครามเวียดนามโดยยึดโยงกับโลกเสรีี ผ่านโครงการพัฒนาหรือปรับปรุงฐานทัพ 8 แห่ง เพื่อปฏิบัิติการทิ้งระเบิดในอินโดจีน. การสร้างคำอธิบาย นำเสนอและวิธีการจัดการ “ความจริง” เกี่ยวกับสงครามเวียดนามของรัฐบาลไทย. ชนิดของเหตุผลของรัฐบาลไทยที่ทำให้ประชาชนยอมรับและคล้อยตามนโยบายสงครามเวียดนาม; เหตุผลด้านการปกป้องตนเองจากการรุกรานของคอมมิวนิสต์นอกประเทศ ด้านการป้องกันคอมมิวนิสต์ไม่ให้เข้าประเทศไทย ด้วยการออกไป “รบนอกบ้าน” คำอธิบายจีนว่าเป็น “โจรกลับใจ” ที่ประพฤติตนดีขึ้น ไทยจึงเป็นมิตรด้วย และเวียดนามเป็น “โจรเหิมเกริม”. การใช้วาทกรรมชาตินิยมของฝ่ายซ้ายไทยเพื่อโจมตีรัฐบาลไทยว่าเป็นขี้ข้าอเมริกาทำให้ไทยสูญเสียอธิปไตยและความเป็นไท. การฉวยโอกาสโจมตีขบวนการนักศึกษาที่เริ่มมีแนวโน้มเอียงซ้ายมากขึ้นเรื่อยๆจนเกิดเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519

Advertisements

annotation : โทษประหารชีวิต

กิตติศักดิ์ ปกติ (2539) “โทษประหารชีวิตกับข้อคิดว่าด้วยเสรีภาพในชีวิตร่างกาย” ใน รัฐศาสตร์สาร (19:3)

[ดู summary ของบทความนี้]

ฐานคิดที่สนับสนุนโทษประหารในสังคมไทย อันได้แก่ วัฒนธรรมการแก้แค้นตอบแทนผู้กระทำผิด และการป้องกันปราบปรามการกระทำความผิดเพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง. ฐานคิดที่คัดค้านหรือจำกัดโทษประหาร อันได้แก่ พุทธศาสนา การบวชชดใช้บาป การบิณฑบาตขอชีวิต การจำกัดโทษประหาร กระบวนการซับซ้อนบนหลักมนุษยธรรมที่พยายามจำกัดหรือทุเลาโทษประหารทั้งก่อนและหลังการพิพากาษา เช่น ยกเว้นผู้เยาว์อายุไม่เกิน 17 ปีหรือคนวิกลจริต ผู้ที่เคยมีคุณความดีมาก่อน การอุทธรณ์ การขอรับพระราชทานอภัยโทษ เป็นต้น. โทษประหารอันเป็นการจำกัดเสรีภาพในร่างกายในรูปแบบที่รุนแรงที่สุดขัดต่อรัฐธรรมนูญที่คุ้มครองเสรีภาพในร่างกาย. กระแสเรียกร้องให้ลงโทษประหารชีวิตผู้กระทำความผิดร้ายแรงประเภทฆ่าข่มขืนเด็กหญิง ความรู้สึกไม่มั่นคงปลอดภัยจากอาชญากรรมร้ายแรง ความไม่เชื่อถือในความเข้มแข็งและประสิทธิภาพในการบริหารงานยุติธรรม

annotation : นโยบายการสนับสนุนเขมรแดงของไทย

พวงทอง รุ่งสวัสดิ์ทรัพย์ (2539) “การสนับสนุนเขมรแดงกับความรุนแรงของนโยบายต่างประเทศ“ ใน รัฐศาสตร์สาร (19:3)

[ดู summary ของบทความนี้]

การสนับสนุนระบอบเขมรแดงของไทย ภายใต้การร่วมมือกับ ASEAN จีน และสหรัฐ ผ่านสหประชาชาติ เพื่อต่อต้านอิทธิพลของเวียดนามในกัมพูชา นโยบายทำสนามรบให้เป็นสนามการค้า. การทำให้สงครามกลางเมืองในกัมพูชายืดเยื้อต่อไป เพื่อให้เขมรแดงและผู้อพยพเป็นโล่ห์มนุษย์ป้องกันไทยจากเวียดนาม. การเปลี่ยนยุทธศาสตร์การใช้อำนาจทางการทหารและการเมืองในยุคสงครามเย็นต่อ กัมพูชา มาเป็นการใช้พลังทางเศรษฐกิจ ผ่านขบวนแถวนักลงทุน นักตัดป่า-ขุดพลอยของไทย ที่มุ่งหน้าสู่อินโดจีนทั้งในฐานะตลาดสินค้าส่งออกและแหล่งทรัพยากรธรรมชาติ ที่ยังบริสุทธิ์อยู่. แนวคิดความมั่นคงแห่งชาติและผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของชาติ อันเป็นหัวใจสำคัญของการดำเนินนโยบายต่างประเทศของทุกประเทศ และเป็นที่มาของความรุนแรงที่เกิดขึ้นกับมนุษย์

annotation : การปราบปรามผู้นำชาวบ้าน

นฤมล ทับจุมพล, ประภาส ปิ่นตบแต่ง, และสมชาย ปรีชาศิลปกุล (2539) “การเคลื่อนไหวของขบวนการประชาชนในชนบทกับการปราบปรามของรัฐ (ช่วงหลังเหตุการณ์ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516-ปัจจุบัน)” ใน รัฐศาสตร์สาร (19:3)

เน้นข้อมูลมากกว่าอภิปรายทฤษฎี ไม่เน้นเหตุการณ์ใหญ่อย่างเหตุการณ์ 14 ตุลา, 6 ตุลา, พฤษภา 35 แต่เน้นที่ความรุนแรงที่เกิดขึ้นกับผู้นำชาวนาในชนบทที่เกิดขึ้นอย่างกว้าง ขวางและเป็นประจำ เช่น ระหว่างเหตุการณ์ 14 ตุลา ถึง 6 ตุลา ชี้ให้เห็นผู้กระทำการและวิธีการปราบปรามที่เปลี่ยนรูปไปหลากหลาย เมื่อการเมืองเปลี่ยนจากประชาธิปไตยครึ่งใบสู่เต็มใบ แต่เน้นว่าการสังหารผู้นำชาวบ้านโดยเฉพาะในภาคเหนือและอีสานยังคงมีอยู่สูง